neredeyse kırk çeşit ipi birbirine fazla karıştırmadan ders saatleri dışında hobi olarak ördüğüm,o zamanlar sükse bile yaptığım elemeklerimdendi...atmaya ,vermeye kıyamamıştım...çünkü rahmetli anneannem örgünün her safhasında koltuğa yaydırıp bununla nasıl başa çıkabildiğimi görmek ister ve bakar dururdu...canım anneannem bu sebeple senide andım...nurlar içinde yat cennetinde...
ablacımm bu gerçek bir sanat eseri.mükemmel.ben de hatırlıyorum bu kazağını ama unutmuştum.harikaa,bunu örmek sabır ister.ahhh rahmetli anneanneciğim ne kadar da haklıymış şaşırmakta bende şaşırdım.ellerine sğlık.iyiki saklamışsın.sevgiler.
YanıtlaSil